De man antwoordde niet hij bleef gewoon rustig in mijn richting wandelen met zijn hoofd gebogen naar beneden met zijn kap op zijn hoofd.
Je kon zien dat hij iets in zijn hand had maar het werd te donker om dit te zien. Hij was maar 10 meter meer verwijderd van de plaats waar ik stond. Ik liep rustig een beetje achteruit op naar de uitgang van het kerkhof. Ineens zei de man’ blijven staan’.
Ik verschoot me een bult en ik begon terug te rennen naar men auto. De man achtervolgende mij op zijn akelige tempotje. Ik keek niet meer om en ging in men auto zitten en deed alle deuren op slot. Toen ik in men auto was keek ik rond niemand meer te zien het was totale stilte.
Ik wou hier weg, weg van deze plaats. Ik voelde me hier niet op mijn gemak dus wou ik de auto starten maar hij wou natuurlijk niet in gang geraken wat had ik anders kunnen verwachten. Maar ik bleef proberen ik wou niet opgeven maar door het geluid van de auto en de stilte sloeg ik meer en meer in paniek. Tot ik stopte en plots geen beweging meer kreeg in mijn ganse lichaam. Ik zag de man achter mijn auto staan en wist het toen.
De man hief zijn arm op en paf men leven was over alsof het mijn lot was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten