Mijn eerste herinnering was toen ik zo'n 3-4 jaar was.
Ik en mijn 2 broers waren op een beurs en ik moest naar het wc en mijn broer ook.
Dus vroegen we dat mar we waren 2 min geleden een toilet gepasseerd en tuurlijk zeiden we dat we nog de weg wisten.
Het naar daar gaan was geen probleem men broer wist nog de weg en waren op het gemak naar het toilet aan het wandelen. Maar toen we terug wilden vroegen we ons ineens af welke weg het nu weer was.
We zagen onze ouders niet meer want het was echt een grote beurs met heel veel mensen.
Wij dan toch een weg geprobeerd maar zonder enig succes kwamen we niet op de afgesproken plaats.
Ik was toen ineens in paniek geslagen en begon te wenen en lastig te doen. Tot een Mevrouw van de beurs ons zag en ons naar de balie bracht. Toen werden onze namen uitgesproken in de micro en kwamen achter 5 min onze ouders. Maar het waren toch 20 min toen ik helemaal gekalmeerd was van toch wel een kleine shock op zo'n leeftijd. :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten